-10 %

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

ISBN: 978-618-5855-05-5

ΒΙΝΤΣΕΝΤΖΟ ΛΑΤΡΟΝΙΚΟ

Μετάφραση: ΔΗΜΗΤΡΑ ΔΟΤΣΗ

Μυθιστόρημα, 143 σσ.:
250γρ., 12.50 x 19.70 εκ.
© LOGGIA P.C., 2025
ISBN 978-618-5855-05-5

12,60€

14,00€

Χωρίς ΦΠΑ: 12,60€

Ποσότητα

Καλάθι

Buy Now Question

Επιθυμητό

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ

Όλοι θα ήθελαν τη ζωή της Άννας και του Τομ. Ένα νεαρό ζευγάρι ψηφιακών νομάδων ζει το όνειρό του στο Βερολίνο, σε ένα φωτεινό διαμέρισμα γεμάτο φυτά και αντικείμενα ντιζάιν. Η καθημερινότητά τους περιστρέφεται γύρω από το εκλεπτυσμένο φαγητό, την προοδευτική πολιτική ατζέντα, τον σεξουαλικό πειραματισμό και τα ατελείωτα πάρτι. Η ιδανική συνθήκη, κοινή για μια ολόκληρη γενιά, που ζει και ανασαίνει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Σταδιακά, η τελειότητα αποδεικνύεται μονότονη και οι ισορροπίες τους εύθραυστες. Οι φίλοι τους επιστρέφουν στην πατρίδα, κάνουν παιδιά, ωριμάζουν. Ο ακτιβισμός τους, τόσο άρτιος επιφανειακά, πρακτικά περιορίζεται στο να μποϊκοτάρουν το Uber, να αφήνουν φιλοδώρημα σε μετρητά ή να μην τρώνε τόνο. Η ζωή τους, πίσω από τα άψογα φωτογραφικά καρέ που οι ίδιοι δημιουργούν, αρχίζει να μοιάζει με χρυσό κλουβί. Η Άννα και ο Τομ προχωρούν σε ολοένα και πιο ριζοσπαστικά βήματα, αναζητώντας την αυθεντικότητα και τον σκοπό που διαρκώς ξεγλιστρούν μέσα από τα χέρια τους.

Υποψήφιο για το Διεθνές Βραβείο Booker 2025

Το μυθιστόρημα Η τελειότητα, του Βιντσέντζο Λατρόνικο, με την υποστήριξη του Κέντρου Βιβλίου και Ανάγνωσης του ιταλικού Υπουργείου Πολιτισμού

Γιάννης Καλογερόπουλος, Οι ρωγμές της εικόνας, “Εφ.Συν.”, 07.06.2025

Εκείνο, ωστόσο, το χαρακτηριστικό που πραγματικά εντυπωσιάζει είναι η ικανότητα του συγγραφέα να χτίσει πάνω σε μια φαινομενικά χιλιοειπωμένη ιστορία ενός ζευγαριού, μια αφήγηση πυκνή και φορτισμένη, φρέσκια, πετυχαίνοντας με τρόπο αβίαστο να ανασύρει το συλλογικό μέσα από το ατομικό

Σάκης Ιωαννίδης, Τα σόσιαλ μίντια είναι σαν το κάπνισμα, “Πολιτισμός, Η Καθημερινή”, 27.05.2025

Σ. Ι. Πολλοί κριτικοί έχουν επισημάνει ότι ο πραγματικός πρωταγωνιστής δεν είναι το ζευγάρι, αλλά το Διαδίκτυο. Συμφωνείτε;

Β. Λ. Ναι, οι χαρακτήρες μου δεν είναι πραγματικοί. Είναι φτιαγμένοι όπως οι χάρτινες φιγούρες στα πανηγύρια που βάζεις το κεφάλι σου μέσα και φωτογραφίζεσαι σαν να είσαι, π.χ., πειρατής. Είναι φτιαγμένοι έτσι ώστε οι αναγνώστες να μπορούν να δουν τον εαυτό τους μέσα τους.

Κυριακή Μπεϊόγλου, Φυλακισμένοι της εικόνας τους, “Εφ.Συν”, 25.05.2025

Είναι ένα σφιχτό, λιτό κοινωνιολογικό μυθιστόρημα για το κενό της σύγχρονης ύπαρξης, καυστικό και εξαιρετικά συγκινητικό. Με έντονη πρόζα και κινηματογραφικό ρυθμό, σκιαγραφεί μια σκληρή εικόνα των συνθηκών που έχουν δημιουργήσει τον «πανομοιότυπο αγώνα μιας γενιάς για μια διαφορετική ζωή»

Κυριακή Μπεϊόγλου, Φυλακισμένοι της εικόνας τους, “Εφ.Συν”, 25.05.2025

Είναι ένα σφιχτό, λιτό κοινωνιολογικό μυθιστόρημα για το κενό της σύγχρονης ύπαρξης, καυστικό και εξαιρετικά συγκινητικό. Με έντονη πρόζα και κινηματογραφικό ρυθμό, σκιαγραφεί μια σκληρή εικόνα των συνθηκών που έχουν δημιουργήσει τον «πανομοιότυπο αγώνα μιας γενιάς για μια διαφορετική ζωή»

Ματίνα Κυριαζοπούλου, Βιντσέντζο Λατρόνικο: Στο κυνήγι της άπιαστης «Τελειότητας», “Ελεύθερος Τύπος”, 25.05.2025

Ο σαραντάχρονος συγγραφέας και μεταφραστής τοποθετεί τους ήρωές του στην πιο ταιριαστή, για την αισθητική της γενιάς του, πόλη, εκεί όπου υπάρχουν πάντα νέα φεστιβάλ και συναυλίες να παρακολουθήσουν, εγκαίνια εκθέσεων να παρευρεθούν, νέα εστιατόρια και καφέ να επισκεφθούν και νέοι άνθρωποι να γνωρίσουν.

Κωστής Καλογρούλης, «Η Τελειότητα» του Βιντσέντζο Λατρόνικο: Πόσα like χρειάζονται για την ευτυχία;, “Ελculture”, 24.05.2025

Ένα τελευταίο σχόλιο που νομίζω ότι είναι σημαντικό: κατά βάθος το βιβλίο του Λατρόνικο είναι μια συνομιλία γύρω από τη σχέση μεταξύ φόρμας και περιεχομένου, μεταξύ στιλ και ουσίας

Βάσω Μπερή, Η τελειότητα, “Passe Partout Reading”, 19.05.2025

Ο καταξιωμένος Ιταλός μυθιστοριογράφος, μεταφραστής και κριτικός τέχνης Βιντσέντζο Λατρόνικο, με το μυθιστόρημά του «Η Τελειότητα» – το πρώτο του έργο που μεταφράζεται στα ελληνικά – μας προσφέρει ένα διεισδυτικό όσο και αιχμηρό κοινωνιολογικό σχόλιο πάνω στις αντιφάσεις και τις εμμονές της σύγχρονης ζωής.

Γιώργος Παππάς, Η εικόνα των πραγμάτων, “The books' journal”, Μάιος 2025

H μετάφραση της Δήμητρας Δότση επιτρέπει τη μεταφορά στα ελληνικά του αποσταστιοποιημένου αλλά αδυσώπητα διεισδυτικού τρόπου γραφής του Β. Λατρόνικο.

Τάσος Μπρεκουλάκης, «Κανείς δεν μας επέβαλε να έχουμε όλοι μια μονστέρα στο σαλόνι» - Συνέντευξη, “LiFO”, 12.05.2025

Ο Ιταλός συγγραφέας και υποψήφιος για το βραβείο Booker, Βιντσέντζο Λατρόνικο, μιλά στη LIFO για το πολυσυζητημένο βιβλίο του «Τελειότητα», στο οποίο αποτυπώνει την αψεγάδιαστη αλλά ψεύτικη ζωή μιας ολόκληρης γενιάς ψηφιακών νομάδων στην Ευρώπη, καθώς και τη μάταιη αναζήτηση της ευτυχίας στην ψηφιακή εποχή.

Johanna Thomas-Corr, A great satire of millennials -that everyone will be talking about, “The Times”

Ο Λατρόνικο έχει γράψει ένα από τα πιο άψογα, σφιχτοδεμένα έργα κοινωνικού ρεαλισμού που έχω διαβάσει εδώ και καιρό.

Alice Gregory, “Perfection” Is the Perfect Novel for an Age of Aimless Aspiration, “New Yorker”, 17.03.2025

H Τελειότητα είναι ένα βιβλίο πυκνό σε ιδέες, συναισθήματα, πολιτική διορατικότητα, όμορφες εκφράσεις, απροσδόκητες παρατηρήσεις για συνηθισμένα γεγονότα —όλες τις ιδιότητες που αναζητώ στη λογοτεχνία.

Thomas McMullan, Perfection by Vincenzo Latronico review – an object lesson in hollow hipsterism, “Guardian”, 08.02.2025

Ένα αιχμηρό, ένα απολαυστικά απαισιόδοξο μυθιστόρημα… Ένα βιβλίο που σε προβληματίζει.

Chris Allnut, Perfection by Vincenzo Latronico -a mirror on millennial life, “Financial Times”,

H Τελειότητα είναι το εμβληματικό πορτρέτο μιας ολόκληρης γενιάς…. Ένα γοητευτικό ανάγνωσμα, σαν να κοιτάζεις για πρώτη φορά τον καθρέφτη, δίχως να ξέρεις αν πρέπει να νιώσεις θαυμασμό ή τρόμο. Ό,τι κι αν ένιωσα, δεν μπορούσα να αποστρέψω το βλέμμα μου.

“The Washington Post”

Όπως ο Περέκ, έτσι και ο Λατρόνικο είναι δηκτικός και ανελέητος· ένας αιχμηρός κριτικός συγκεκριμένων νοοτροπιών και κοινωνικών συμβάσεων.

“Rolling Stone”

Η βιογραφία μιας γενιάς που παραδόθηκε στον καπιταλισμό της πλατφόρμας για να στήσει τη ζωή της στο Βερολίνο. Ένα είδος νεκρής φύσης της ύπαρξής μας.

“The Submarine”

Διαβάζοντας την Τελειότητα, νιώθεις πως γίνεσαι κατανοητός, εκτεθειμένος, διακριτός –όλα μαζί, ταυτόχρονα.

“The Spectator”

Η Τελειότητα αποτυπώνει με ανατριχιαστική ακρίβεια τη θλιβερή κατάσταση των πραγμάτων σε μια εποχή όπου η αφθονία έφερε το αντίθετο της πληρότητας.

“Frankfurter Allgemeine Zeitung”

Ένας νέος δεξιοτέχνης της ιταλικής λογοτεχνίας.

“Le Monde”

Ένας σκληρός και ταυτόχρονα απολαυστικός καθρέφτης, στραμμένος προς όλους εκείνους που ενηλικιώθηκαν μαζί με το Ίντερνετ.

“Libération”

Ένας κοινωνιολογικός καθρέφτης της εποχής μας, που όμως ταυτόχρονα αναστοχάζεται ένα αιώνιο ερώτημα: το νόημα της ζωής.

“Les Echos”

Σύγχρονο και ανατριχιαστικό, η Τελειότητα αιχμαλωτίζει τον αναγνώστη και δεν τον αφήνει σε ησυχία.

“L'Espresso”

Ένας γρήγορος, πανούργος, έξυπνος, κυνικός και συναισθηματικός αφηγητής, προικισμένος με μια ευέλικτη και αιχμηρή γλώσσα, που τη χρησιμοποιεί σαν μαστίγιο που χτυπάει τον αέρα.

“Il Piccolo”

Ο Λατρόνικο δεν περιγράφει απλώς μια γενιά, αλλά το πνεύμα μιας εποχής. Συνταιριάζοντας τον Περέκ με τη Λορήν Γκροφ, αποτυπώνει την ομορφιά και την απώλεια μιας εποχής: του παρόντος μας, όπου μπορούμε να επιλέξουμε τα πάντα.

“ELLE”

Ένα συγκλονιστικό μυθιστόρημα από έναν από τους καλύτερους συγγραφείς της εποχής του. Ο Βιντσέντζο Λατρόνικο είναι εξαιρετικός. Το σύντομο και σκληρό μυθιστόρημά του είναι τόσο καλογραμμένο, που θες να σταματήσεις την ανάγνωση και να τον χειροκροτήσεις.

Ε ν ε σ τ ώ τ α ς

Το φως του ήλιου λούζει το δωμάτιο μέσα από το τρίφατσο παράθυρο, βάφει με σμαραγδένιες αποχρώσεις τα διάτρητα φύλλα μιας τροπικής μονστέρας, απλωμένης σαν σύννεφο, και αντανακλάται στο παρκέ με τις φαρδιές σανίδες, χαρίζοντάς του μια μελένια λάμψη. Οι μίσχοι ίσα που χαϊδεύουν τη ράχη μιας σκανδιναβικής πολυθρόνας, κι επάνω στο κάθισμά της υπάρχει ένα ανοιχτό περιοδικό, γυρισμένο από την ανάποδη. Τo λαμπερό πράσινο χρώμα των φύλλων, το κόκκινο του εξωφύλλου, το πετρόλ της ταπετσαρίας και η απαλή ώχρα του πατώματος ξεχωρίζουν κόντρα στο πάλλευκο των τοίχων, χρώμα που επαναλαμβάνεται στη γωνία ενός ανοιχτόχρωμου χαλιού κι ύστερα χάνεται στο περιθώριο της φωτογραφίας.
Στην επόμενη φαίνεται η εξωτερική όψη του κτιρίου: μια αρ νουβό πολυκατοικία, στολισμένη στο γείσο με ανάγλυφα φύλλα ακάνθου και τσιμεντένια εσπεριδοειδή. Το λευκό της πρόσοψης μόλις που διακρίνεται κάτω από στρώματα γκράφιτι με φωσφοριζέ χρώματα, σκισμένες αφίσες και ξεφτισμένους σοβάδες. τα γύψινα τύμπανα του δεύτερου ορόφου ίσα που γίνονται αντιληπτά κάτω από την κρούστα της βρομιάς. Η πολυτέλεια των αρχών του εικοστού αιώνα και η τραχιά ακαθαρσία της σύγχρονης εποχής συνυφαίνονται σε μια ελεύθερη και παρακμιακή ατμόσφαιρα, αποπνέοντας ταυτόχρονα κάτι ερωτικό. Μερικά παράθυρα είναι σφραγισμένα με ξασπρισμένες πλάκες νοβοπάν, και πίσω από τα υπόλοιπα διακρίνονται φυτά και γιρλάντες με λαμπάκια. Ένας καταρράκτης από κισσό ξεχύνεται προς το πεζοδρόμιο από ένα μπαλκόνι.
Στην κουζίνα, τα πλακάκια είναι γυαλιστερά, ανάγλυφα και ορθογώνια. Υπάρχει ένας πάγκος από μασίφ ξύλο· ένας κεραμικός ένθετος νεροχύτης αγγλικού τύπου. ντουλάπια χωρίς πόρτες, γεμάτα φαρμακευτικά βαζάκια που περιέχουν ρύζι, δημητριακά, μπαχαρικά και καφέ· εμαγέ πιάτα σε μπλε και λευκό· μια μεταλλική ράγα από την οποία κρέμονται μαντεμένια κατσαρολικά και κουτάλες από ξύλο ελιάς. Στον πάγκο υπάρχει ένας ματ ανοξείδωτος βραστήρας, μια γιαπωνέζικη τσαγιέρα κι ένα κόκκινο μπλέντερ. Στο περβάζι του παραθύρου, πήλινα γλαστράκια με αρωματικά: βασιλικός, δυόσμος, σχοινόπρασο, αλλά και θρούμπι, μαντζουράνα, κόλιανδρος, άνηθος. Το τραπέζι είναι μια παλιά μαρμάρινη επιφάνεια κοπής, ενώ τις καρέκλες τις έχουν πάρει από κάποιο σχολείο. Ένα φωτιστικό σε σχήμα ακορντεόν, στερεωμένο στον τοίχο ανάμεσα στη λιθογραφία μιας αροκάριας και σε μια βρετανική αφίσα της εποχής του πολέμου, φωτίζει τον χώρο.
Στη συνέχεια είναι το καθιστικό, που οργιάζει από ανθεκτικά, φουντωτά φυτά, προστατευμένα πίσω από την τζαμαρία του τρίφατσου παραθύρου: η πληθωρική μονστέρα που απλώνει τα γυαλιστερά φύλλα της προς τα έξω. ένας φίκος λυράτα που φτάνει ως το ταβάνι, φυτεμένος σε ένα μεγάλο τσιμεντένιο κασπό· δύο ράφια φορτωμένα με κισσούς εσωτερικού χώρου και κρεμαστές πεπερόμιες, που τα φυλλώματά τους μπλέκονται μεταξύ τους, αγγίζοντας το πάτωμα. Σε μια γωνιά, επάνω σε ένα σύμπλεγμα από σκαμνάκια και αναποδογυρισμένα καφάσια, μια μικρή ζούγκλα από αλοκάσιες, γιγάντιες ευφορβίες, φίκους μπέντζαμιν και φιλόδεντρα με χνουδωτούς μίσχους, στρελίτσιες και ντιφενμπάχιες. Πίσω από την τζαμαρία διακρίνεται ένα μπαλκόνι με δύο καρέκλες κι ένα τραπεζάκι με ένα πορσελάνινο τασάκι, και μια σειρά από λαμπιόνια.
Από την αντίθετη προοπτική διακρίνεται το υπόλοιπο καθιστικό: ένας χαμηλός καναπές και μια δανέζικη πολυθρόνα – κουρμπαριστό μαόνι, καραβόπανο σε πετρόλ χρώμα· μια τουίντ κουβέρτα με σχέδιο ψαροκόκαλο· ένα σκούρο μπλε υφασμάτινο καλώδιο που καταλήγει σε μια λάμπα με περίτεχνο νήμα. Στοίβες από παλιά τεύχη του Monocle και του New Yorker πάνω σε ένα μαύρο μεταλλικό τραπεζάκι, και παραδίπλα ένα μπρούντζινο κηροπήγιο κι ένα γυάλινο μπολ γεμάτο φρούτα. Στη συνέχεια, ένα ξύλινο ρολ τοπ και από πάνω γυάλες με βλαστούς, φυτά αράχνες, κι ένας σπόρος αβοκάντο που έχει ήδη βλαστήσει· ένα αναλογικό πικάπ. δύο επιδαπέδια ηχεία συνδεδεμένα με έναν λαμπάτο ενισχυτή πάνω σε ένα χαμηλό ράφι· λίγο πιο πάνω, μια συλλογή από βινύλια, με τους πιο σπάνιους δίσκους σε κοινή θέα: μια συλλεκτική έκδοση του In Rainbows, ένα αυθεντικό άλμπουμ των Kraftwerk. Μια δράκαινα, που μοιάζει με μικρό χέρι έτσι όπως πέφτει η σκιά της πάνω στον τοίχο. Μια αφίσα από το φεστιβάλ Primavera Sound.
Το καθιστικό οριοθετείται από ένα χαλί σε στιλ Berber στο χρώμα της άμμου, διακοσμημένο με ένα λεπτεπίλεπτο γεωμετρικό μοτίβο. Στα πλάγια, οι τοίχοι διακόπτονται συμμετρικά από διπλές ξύλινες πόρτες, φτιαγμένες από ανακυκλωμένο ξύλο, όπου φαίνονται ακόμη τα ίχνη μιας φιστικί μπογιάς. Είναι κλειστές, γεγονός που χαρίζει στον όχι και τόσο μεγάλο χώρο μια αίσθηση άνεσης και θαλπωρής, σχεδόν σαν φωλιά. Είναι ένα τέτοιο καθιστικό που σε προδιαθέτει να μιλάς σιγανά, με τα φώτα χαμηλωμένα ένα βράδυ του χειμώνα. Στην επόμενη εικόνα, ωστόσο, τα τέσσερα πορτόφυλλα, ορθάνοιχτα αυτή τη φορά, αποκαλύπτουν μια προοπτική που τονίζεται από τη συμμετρία των γραμμών του παρκέ.
Το δωμάτιο στα αριστερά είναι ένα γραφείο για δύο άτομα. Υπάρχει μια μεγάλη επιφάνεια από λευκή λάκα με πόδια σε σχήμα φουρκέτας, η οποία χωρίζεται σε δύο συμμετρικούς σταθμούς εργασίας: καθένας με μια εξωτερική οθόνη, ένα ασύρματο πληκτρολόγιο, ένα φωτιστικό με σπαστό βραχίονα κι ένα ζευγάρι ακουστικά κεφαλής σε ζωηρά χρώματα. Στη μια μεριά υπάρχει μια βίντατζ καρέκλα της δεκαετίας του ’70, με επιχρωμιωμένη βάση και ρυθμιζόμενο ύψος, στην άλλη, μια εργονομική γονατιστή καρέκλα από ξύλο και μαύρο ύφασμα. Ένας τοίχος καλύπτεται από ράφια με μυθιστορήματα και graphic novel, κυρίως στα αγγλικά, ανάμεσα στα οποία παρεμβάλλονται ογκώδη άλμπουμ – μονογραφίες για τον Νοόρντα και τον Γουόρχολ, η σειρά του Έντουαρντ Τάφτι για τα infographics, ο τόμος των εκδόσεων Taschen για την ιστορία της τυπογραφίας, κι ένας άλλος αφιερωμένος στις εισόδους των μιλανέζικων κτιρίων. Αντί για βιβλιοστάτες υπάρχουν μικρά παχύφυτα σε τσιμεντένια γλαστράκια, μια φωτογραφική μηχανή με πτυσσόμενο σκόπευτρο, επιτραπέζια παιχνίδια – Scrabble, Risk, Catan. Σε μια γωνία φαίνονται ένα ρούτερ κι ένας εκτυπωτής Α3.
Μια μόνο φωτογραφία δείχνει το μπάνιο, φωτισμένο από ένα στενό παράθυρο όλο κι όλο, μα παρ’ όλα αυτά λαμπερό χάρη στις ανακλαστικές επιφάνειες. Το φύλλωμα ενός μεγάλου κρεμαστού κισσού πέφτει από την κουρτινόβεργα, κι έχει το ίδιο ζωηρό πράσινο χρώμα με τα πλακάκια ψηφίδες που καλύπτουν το πάτωμα και την πλάτη της μπανιέρας. Σ’ ένα κυλινδρικό ντουλαπάκι με συρόμενα πορτάκια, ένας μικρός ουρανοξύστης από μπουκαλάκια και φιαλίδια, διαφορετικά μεταξύ τους, αλλά με παρόμοιες ετικέτες σε λευκό, απαλό ροζ ή ανοιχτό γκρίζο χρώμα, με τα ονόματα κάθε μάρκας τυπωμένα με λεπτούς, κομψούς χαρακτήρες sans serif – χωρίς πατούρες.
Απέναντι από το καθιστικό βρίσκεται η κρεβατοκάμαρα. Ένα παχύ διπλό στρώμα είναι τοποθετημένο πάνω σε ένα πλαίσιο από τατάμι. Τέσσερα αφράτα μαξιλάρια κρύβουν το κεφαλάρι, ενώ το πάπλωμα είναι σκεπασμένο με ένα πάτσγουορκ κουβερλί, η μοναδική χρωματική πινελιά ανάμεσα στις λινές μαξιλαροθήκες και παπλωματοθήκες, στο λευκό των τοίχων και το κίτρινο παλ των τατάμι. Υπάρχουν δύο πορτατίφ: κάτι λεπτοί μεταλλικοί κύλινδροι από τους οποίους προεξέχει μια λάμπα με ορατό νήμα. δύο καλόγεροι πλαισιώνουν συμμετρικά ένα ταξιδιωτικό μπαούλο. ένα στρώμα γιόγκα είναι τυλιγμένο σε μια γωνία, δίπλα στα βαράκια και στο λάστιχο αντίστασης. Όλες οι φωτογραφίες είναι φωτεινές και ευκρινείς, μία ωστόσο δείχνει το δωμάτιο σκοτεινό, με τις κουρτίνες τραβηγμένες, τους τοίχους διάστικτους από πορτοκαλί φως, που τρυπώνει σε πιτσιλιές μέσα στο δωμάτιο όταν ξυπνά κανείς αργά και ο ήλιος είναι ήδη ψηλά στον ουρανό – μπορεί να είναι Κυριακή, μπορεί και όχι.
Η ζωή που υπόσχονται αυτές οι εικόνες είναι μια ζωή ξεκάθαρη και στοχευμένη, απλή.
Σε αυτή τη ζωή, την άνοιξη και το καλοκαίρι οι άνθρωποι πίνουν τον καφέ τους στο μπαλκόνι που βλέπει ανατολικά και απολαμβάνουν τον ήλιο, σκρολάρουν τους τίτλους των New York Times και τις ενημερώσεις των κοινωνικών δικτύων στην οθόνη ενός τάμπλετ. Ποτίζουν τα λουλούδια στο πλαίσιο μιας ρουτίνας που περιλαμβάνει γιόγκα κι ένα πρωινό εμπλουτισμένο με διάφορα είδη σπόρων. Δουλεύουν προφανώς από το λάπτοπ τους, αλλά μάλλον με ρυθμούς ζωγράφου παρά υπαλλήλου: έπειτα από μια έκρηξη απόλυτης προσήλωσης στο γραφείο ακολουθεί μια βόλτα, μια βιντεοκλήση με έναν φίλο που προτείνει ένα πρότζεκτ, ανταλλαγή σχολίων στα σόσιαλ, μια επίσκεψη-αστραπή στη βιολογική αγορά της γειτονιάς. Οι μέρες είναι μεγάλες και στο τέλος οι ώρες εργασίας είναι πιθανότατα περισσότερες από εκείνες ενός υπαλλήλου. Με τη διαφορά ότι, σε αντίθεση με έναν υπάλληλο, κανείς δεν μετρά τις ώρες, διότι σε μια τέτοια ζωή, η εργασία παίζει σημαντικό ρόλο χωρίς να γίνεται καταναγκαστικό έργο ή βάρος. Απεναντίας, είναι πηγή εξέλιξης, δημιουργικό ερέθισμα, το μουσικό χαλί της μελωδίας της απόλαυσης.
Σε αυτή τη ζωή, πάντως, υπάρχει χώρος και για τη χαρά, κι αυτό είναι εμφανές από χίλιες δυο λεπτομέρειες. Έπειτα από μια ατελείωτη μέρα δουλειάς ακολουθεί μία ώρα επιβεβλημένης αποτοξίνωσης πίνοντας ένα απεριτίβο στο μπαρ, ξεφυλλίζοντας ένα περιοδικό κουρνιασμένοι στον καναπέ, απολαμβάνοντας τη θαλπωρή όταν έξω έχει παγωνιά. Η σημασία στην ομορφιά και την απόλαυση μοιάζει να αφομοιώνεται στην καθημερινή ζωή, όπως οι κόκκοι ενός διαλύματος μέσα στο νερό.
Μια τέτοια ζωή είναι ευτυχισμένη, φαίνεται άλλωστε κι από τις φωτογραφίες που συνοδεύουν την αγγελία, σύμφωνα με την οποία το διαμέρισμα διατίθεται για βραχυχρόνια ενοικίαση στην τιμή των εκατόν δεκαοκτώ ευρώ τη βραδιά. συν την αμοιβή της Ουκρανής καθαρίστριας, η οποία πληρώνεται μέσω μιας γαλλικής πλατφόρμας gig-working με φορολογική έδρα στην Ιρλανδία· συν την προμήθεια της πλατφόρμας τουριστικών ενοικιάσεων, με γραφεία στην Καλιφόρνια και φορολογική έδρα στην Ολλανδία, κι εκείνη του διαχειριστή ψηφιακών πληρωμών, με έδρα στο Σιάτλ και θυγατρική στο Λουξεμβούργο· συν τον φόρο διαμονής που απαιτεί ο δήμος του Βερολίνου.

Ετικέτες: ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ , Βιβλία

Η ΤΕΛΕΙΟΤΗΤΑ

Πληροφορίες

Λογαριασμός