
Νουβέλα, 63σσ.:
114γρ., 12.50 x 19.70 εκ.
© LOGGIA P.C., 2024
ISBN 978-618-5855-02-4
Ο Χ.Π. επιστρέφει με το τρένο για λίγες μέρες στον τόπο όπου γεννήθηκε, μια μεθοριακή πόλη στη Βόρεια Ελλάδα, με σκοπό να πουλήσει το πατρικό του σπίτι. Με ένα ντοσιέ γεμάτο έγγραφα περιπλανιέται στους δρόμους αναζητώντας ένα συμβολαιογραφείο και μια πόλη που πιθανότατα δεν υπάρχουν πια. Με μάτια κατακόκκινα και φωνή βραχνή, φλυαρεί ακατάπαυστα και βιαστικά, μονολογεί, συνομιλεί με αγνώστους, αλλά και όσους δεν χάνουν ευκαιρία να τον κρίνουν, να τον ειρωνευτούν και να τον καταδικάσουν. Ο Χ.Π., μια ανυπεράσπιστη φιγούρα, κωμική και τραγική ταυτόχρονα, με έναν μαγικό τρόπο διαχέεται μέσα στην πόλη, φυτρώνει εκεί που δεν τον σπέρνουν, χώνει παντού τη μύτη του, προκαλεί και προκαλείται, γίνεται θέμα συζήτησης. Ανάμεσα σε κενά μνήμης, λιποθυμικά επεισόδια, μπόλικη συνειδησιακή σύγχυση και γκροτέσκα συμβάντα, η αφήγηση «παρακολουθεί» ασθματικά την τεθλασμένη, αβέβαιη πορεία του πρωταγωνιστή. Ένα ταξίδι πέρασμα ή έξοδος απ’ την Αχερουσία της μνήμης, μια περιπέτεια υπαρξιακής αγωνίας σε μια πόλη-φάντασμα της δεκαετίας του ’80.
Χρύσα Φάντη, Στην Αχερουσία της μνήμης, “Αυγή, 22.06.2025
Στη νουβέλα της Παναγιωτοπούλου, σε μια πόλη όπου οι άνθρωποι περιφέρονται σαν σκιές,
αποκομμένοι από κάθε προσωπική σύνδεση, αυτή η χαοτική χωροχρονική μετατόπιση ─αποτέλεσμα κάποιας ανομολόγητης απώλειας─ προβάλλεται μέσ’ από αναπάντεχες λεκτικές, εικονοποιητικές και νοηματικές συνάψεις
Κανένα συναίσθημα δεν πλατειάζει, ενόσω αφόρητη,
τρομώδης ένταση δονεί τις σελίδες. Το παράλογο μεταπλάθεται σε εκβλάστηση της αληθινής ζωής. Η πόλη, από την άλλη, μετουσιώνεται ανεπαίσθητα, σαν σε ένα βραδυφλεγές θρίλερ, σε πλουτώνια πολιτεία. Εν ολίγοις, ένα συναρπαστικό βιβλίο
Ολιγοσέλιδη, η νουβέλα της πρωτοεμφανιζόμενης Παναγιωτοπούλου διαθέτει μια γοητεία...
Το όλον μοιάζει με αρχιτεκτόνημα που εξωτερικά δείχνει παγωμένο και κατασκευασμένο,
ενώ στο εσωτερικό υπάρχουν κάποιες φλέβες που υπό συνθήκες θα μπορούσαν να έχουν περισσότερη ποσότητα «αίματος». Το μνημονικό παιχνίδι, ένας από τους πυλώνες της νουβέλας,
κάτι σαν απομάκρυνση από τις ενθυμήσεις μιας ζωής, άλλοτε οδηγείται ορθά κι άλλοτε δείχνει να τρέμει μπρος στο βάρος της τεχνικής κατασκευής. Συνολικά, έχουμε ένα κείμενο εσωστρεφές,
γλωσσοκεντρικό και ενίοτε αλληγορικό.
Στο Sha la la της Δήμητρας Παναγιωτοπούλου,
σε μια πόλη όπου αυτά που συμβαίνουν παρουσιάζονται ως θραύσματα μιας αποσυνθεμένης πραγματικότητας, τα αντικείμενα και οι άνθρωποι
λειτουργούν περισσότερο ως συμβολικές παρουσίες παρά ως πραγματικές οντότητες. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο έργο, με κεντρικό ήρωα
έναν αδύναμο και πολύπλοκο χαρακτήρα ο οποίος, επιστρέφοντας στη γενέθλια πόλη του –μια πόλη-φάντασμα, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα της
δεκαετίας του ’80–, βιώνει τις προκλήσεις μιας αλλόκοτης καθημερινότητας.