Ο Νίκος Σκαλκώτας (Χαλκίδα, 1904-Αθήνα, 1949) αναγνωρίζεται ως ο σπουδαιότερος Έλληνας συνθέτης λόγιας μουσικής του πρώτου μισού του 20ού αιώνα. Φτωχής καταγωγής, έμαθε το βιολί και μαθήτευσε στο Ωδείο Αθηνών (1914-1920). Συνέχισε τις σπουδές του στο Βερολίνο, όπου μελέτησε σύνθεση με σειρά δασκάλων. ανάμεσά τους ξεχωρίζουν οι Κουρτ Βάιλ, Φίλιπ Γιάρναχ και ο Άρνολντ Σένμπεργκ. Το μεγαλύτερο μέρος του έργου του δημιουργήθηκε στην Αθήνα, όπου επέστρεψε το 1933, συνθέτοντας αδιάκοπα μουσικά έργα μεγάλου συνθετικού ύψους, το μεγαλύτερο μέρος των οποίων άρχισε να γίνεται γνωστό μετά τον θάνατό του.
