ΚΡΙΤΙΚΗ Ιάσονας Νεύρης, Ο άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τη λογοτεχνία, “Oanagnostis.gr”, 22.02.2025
Μια γεωργιανή νουβέλα – έκπληξη Περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα
ΚΡΙΤΙΚΗ Διονύσης Μαρίνος,«Ο άνθρωπος που αγαπούσε πολύ τη λογοτεχνία» του Γκούραμ Ντοτσανασβίλι (κριτική) – Στους Δον Κιχώτες με αγάπη, “Bookpress.gr”, 19.01.2025
Πόσοι και πόσοι θιασώτες της λογοτεχνίας, λάτρεις του γραπτού λόγου και παθιασμένοι αναγνώστες δεν θα ταυτιστούν με τον τίτλο της νουβέλας του Γεωργιανού συγγραφέα; Μα, δεν υπάρχει βιβλιόφιλος που να μην έχει φανταστεί τον εαυτό του ως ήρωα ενός τέτοιου βιβλίου. Το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια εκδίδονται συνεχώς feelgood βιβλία που διαδραματίζονται σε ένα βιβλιοπωλείο δείχνει μια τάση. Προσοχή, όμως: τούτο το βιβλίο, καίτοι απόλυτα λατρευτικό προς τη λογοτεχνία, δεν είναι εύπεπτο, δεν είναι από εκείνα που τα διαβάζεις για να περάσεις απλώς ευχάριστα... Περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα
ΚΡΙΤΙΚΗ Κωνσταντίνος Χατζηνικολάου, Ο άνθρωπος που δεν αγαπούσε τη λογοτεχνία, “No14me”, 19.01.2025
Γρήγορα μπήκα σε αυτόν τον άχρονο τόπο της ιστορίας που είχε όλα τα χαρακτηριστικά ενός κλασικού κειμένου, ακόμα κι αν δεν ήταν κλασικό. Δεν υπήρχε καμία σπουδαία ιδέα πίσω από τη νουβέλα. Δεν υπήρχε καμία πρωτοτυπία στη γλώσσα. Δεν ήταν καν ένα κείμενο που θα ενδιέφερε κάποιον που έχει ζωστεί με τη θεματική ατζέντα της εποχής. Δεν ήταν μεγάλη λογοτεχνία. Ηταν σχεδόν τέλειο: «Εγώ, όταν διαβάζω κάτι πραγματικά πολύτιμο, τότε στο αριστερό μου χέρι, από τον καρπό μέχρι τον αγκώνα, θα αισθανθώ οπωσδήποτε ένα ρίγος». Περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα
ΒΡΑΒΕΙΟ "Μένη Κουμανταρέα" στον Φώτη Μανίκα και στη Τζένη Οικονομίδη, “Εταιρεία Συγγραφέων”, 16.01.2025
Το Βραβείο Μένη Κουμανταρέα για το 2024 μοιράστηκαν ο Φώτης Μανίκας με τη συλλογή διηγημάτων Δεν θυμάμαι να υπήρχε κάποια πόρτα κοντά μας, εκδ. LOGGIA και η Τζένη Οικονομίδη με το βιβλίο Η λειψυδρία, εκδ. Θεμέλιο. Συγχαρητήρια και στους δύο! Περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα
ΚΡΙΤΙΚΗ Χρύσα Φάντη,Πέντε αξιοσύστατες νέες φωνές, “Εφ. Συν., Ανοιχτό βιβλίο”, 11.01.2025
Στο Sha la la της Δήμητρας Παναγιωτοπούλου, σε μια πόλη όπου αυτά που συμβαίνουν παρουσιάζονται ως θραύσματα μιας αποσυνθεμένης πραγματικότητας, τα αντικείμενα και οι άνθρωποι λειτουργούν περισσότερο ως συμβολικές παρουσίες παρά ως πραγματικές οντότητες. Πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο έργο, με κεντρικό ήρωα έναν αδύναμο και πολύπλοκο χαρακτήρα ο οποίος, επιστρέφοντας στη γενέθλια πόλη του –μια πόλη-φάντασμα, κάπου στη Βόρεια Ελλάδα της δεκαετίας του ’80–, βιώνει τις προκλήσεις μιας αλλόκοτης καθημερινότητας Περισσότερα...
Διαβάστε περισσότερα