«Ε, λοιπόν, σας ομολογώ, και θα ήθελα να με πιστέψετε, ότι αυτή η κατάντια με έκανε να γελάσω, λες και
μου συνέβαινε κάτι το αστείο. Κάθε μέρα ένας καινούργιος πόνος, ένα καινούργιο μαρτύριο, όλα μαζί να επιτίθενται σε ένα εξαντλημένο σώμα. Αμάν πια, είστε κι άλλοι;
Πόσοι ακόμα; ανέκρινα νοε..
«Αυτό που με εξέπληξε πρωτίστως (και παραδόξως)
στο Παρίσι ήταν ότι δεν έβλεπα πουθενά κανένα αμάξι ασθενούς. Μια μέρα,
στη γωνία ενός δρόμου, πήρε το μάτι μου έναν ανάπηρο στο καροτσάκι του. μου ’ρθε όρεξη να τρέξω κοντά του, να τον φιλήσω και να τον αγκαλιάσω αδελφικά. Όπως όμως γνωρί..